Mieszkanie i meldunek w Szwecji

Jak już wspominaliśmy wcześniej dzięki temu, że Szwecja jest częścią Unii Europejskiej, możemy wjechać oraz pozostać na jej terenie przez trzy miesiące, czyli dziewięćdziesiąt dni. Do wjazdu potrzebujemy jedynie dowodu osobistego lub paszportu. Ograniczenia nakładane są jedynie z tytułu bezpieczeństwa oraz zdrowia publicznego na przykład tak jak to było w czasie pandemii. 

Kiedy możemy przekroczyć wyznaczony czas dziewięćdziesięciu dni? 

Istnieje kilka warunków uwzględniających wydłużenie pobytu w Szwecji, a są to:

Zatrudnienie bądź otwarcie własnej działalności gospodarczej,

Posiadanie własnych oszczędności umożliwiających samodzielne utrzymanie bez obciążania systemu społecznego,

Posiadanie pełnego ubezpieczenia zdrowotnego dla siebie i osób bliskich,

Przybycie w celu podjęcia nauki, między innymi szkolenia zawodowego, dodatkowo wymagane jest posiadanie własnego, pełnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz środków na utrzymanie.

Jeżeli planujemy dłuższy pobyt w Szwecji, powinniśmy złożyć odpowiedni wniosek i uzyskać prawo do pobytu, czyli uppehållstillstånd. 

Wniosek należy złożyć do Urzędu Migracyjnego – Migrationsverket, a aby to zrobić potrzebny będzie nam paszport. Wniosek oraz pozwolenie na pobyt stały jest bezpłatny. Niestety na decyzję można czekać nawet 6 miesięcy, a liczy się data złożenia wniosku. W sytuacji odmowy musimy od razu opuścić Szwecję, jednak przysługuje nam prawo do odwołania do Komisji do spraw Cudzoziemców. Mamy na to trzy tygodnie od daty otrzymania odmowy. Po otrzymaniu pozwolenia na pobyt stały, zostanie nam nadany szwedzki numer ewidencyjny, porównywalny do polskiego numeru PESEL. Nadaje się go przy pozwoleniu wydanym na minimum rok. Personnummer jest nam potrzebny, abyśmy mogli funkcjonować w tym kraju, ponieważ jest wymagany do otwarcia konta w banku, wynająć mieszkanie, i wiele innych podstawowych rzeczy. 

Jeśli podjęliśmy pracę, ale jeszcze nie mamy nadanego numeru osobistego, potrzebujemy numeru prowizorycznego – samordningsnummer, który będzie nam potrzebny choćby do korzystania z podstawowej opieki medycznej. Niestety nasza rodzina nie jest objęta tym rodzajem opieki. Dopiero gdy zdobędziemy personnummer to nasza rodzina zostaje objęta ubezpieczeniem zdrowotnym.

Natomiast to o czym warto pamiętać to fakt, że w Szwecji nie ma obowiązku meldunkowego, czyli nie musimy się zameldować zaraz po przybyciu, tak jak ma to miejsce w innych krajach Unii Europejskiej.

Szwecja cierpi na niedobór mieszkań w stosunku do zapotrzebowania. Wynajmujący narzucają warunki, które najmujący spełniają, ponieważ ciężko jest znaleźć mieszkanie. Niestety nie rzadko chętni muszą czekać w kolejce, aby móc wynająć mieszkanie. W większych miastach zdarza się, że za miejsce w kolejce trzeba płacić roczną subskrypcję. Niestety niejednokrotnie na mieszkanie trzeba czekać kilka lat. 

Stabilną sytuację wynajmu oferują spółdzielnie. Wynajmując w ten sposób mieszkanie mamy zagwarantowaną według prawa stałą umowę oraz jasny system możliwych podwyżek czynszu. A przede wszystkim spółdzielnia nie wyrzuci nas z lokalu, jeśli nie będziemy mieli lokalu zastępczego. 

Sytuacja ma się inaczej, jeśli chodzi o prywatnych wynajmujących. Mogą oni z dnia na dzień, podnieś nam czynsz lub wymówić mieszkanie bez ostrzeżenia ani czekania na lokal zastępczy. 

Kto ma największe szanse na wynajem mieszkania w Szwecji?

Spółdzielnie przeprowadzają coś na zasadach castingu wśród wszystkich starających się o wynajem mieszkania. Największe szanse najmu mają wszyscy ci, którzy mieszkają w Szwecji długo, dobrze zarabiają, nigdy nie byli karani, długo mieszkają w jednym miejscu, a także nie mają żadnych długów. W tym przypadków narodowość nie ma najmniejszego znaczenia, ale niestety imigrantom trudno na początku wynająć mieszkanie, bo liczy się historia pobytu w Szwecji. 

Umeblowanie i kolorystyka mieszkań odpowiadają skandynawskim katalogom wnętrzarskim, czyli wszystko, co możemy znaleźć w IKEA. Najpopularniejszymi kolorami spotykanymi w szwedzkich mieszkaniach są czerń, biel i szarość.