Prawo pracy w Szwecji jest bardzo precyzyjne w wielu kwestiach, między innymi określają czas pracy, odpoczynku oraz innymi sprawami związanymi z zatrudnieniem. 

W Szwecji obowiązuje ustawa Arbetstidslag, która określa dokładnie czas pracy.

Dopuszcza się jednak odstępstwo, a mianowicie, jeśli w miejscu pracy podpisana jest umowa zbiorowa, która zastępuje część lub całość ustawy. Pracodawcy odpowiadają przed Urzędem do Spraw Ochrony Środowiska Pracy, czyli Arbetsmiljöverket. Tak jak w wielu innych krajach, tak i w Szwecji obowiązkowy czas pracy wynosi 40 godzin tygodniowo. W wyjątkowych okolicznościach pracownik może w okresie czterech tygodni przepracować 48 godzin nadgodzin lub 50 nadgodzin w miesiącu kalendarzowym, jednak nie więcej niż 200 nadgodzin w bieżącym roku kalendarzowym, co daje mniej niż 4 godziny tygodniowo. Czasami Urząd do Spraw Ochrony Środowiska Pracy udziela dyspensę, wyrażając zgodę na dodatkowe 150 nadgodzin w ciągu roku kalendarzowego. 

Pracownik powinien być informowany o zmianach w rozkładzie godzin z dwutygodniowym wyprzedzeniem, natomiast w nocy nie powinien pracować dłużej niż 8 godzin, biorąc pod uwagę 4-miesięczny okres rozliczeniowy. Te zasady obowiązują tylko, jeśli wykonywana praca nie jest zbyt wyczerpująca lub niebezpieczna. Obowiązuje także zasada 11 godzin ciągłego odpoczynku, wliczając w to czas między północą, a 5 rano. Łącznie na siedmiodniowy tydzień pracy przysługuje minimum 36 godzin odpoczynku. Pracodawca powinien zapewnić pracownikom przerwy w pracy, tak aby okres pracy nie przekraczał 5 godzin. Natomiast przerwy w pracy nie są wliczane w czas pracy, ale i od tej reguły są wyjątki. Pracodawca może wyznaczyć dodatkowe przerwy w pracy, które będą płatne, jeśli warunki są szczególnie uciążliwe lub wręcz szkodliwe dla zdrowia. Jeśli pracodawca uzyska dyspensę od Urzędu do Spraw Ochrony Środowiska Pracy, a także po wyrażeniu zgody przez organizację związkową, może zastosować inne zasady, które będą panowały w jego miejscu pracy. 

Kolejne prawa, które mają zastosowanie w Szwecji, są prawa urlopowe (semesterlagen):

Semesterledighet – prawo do wolnego czasu

Semesterlön – wynagrodzenie w czasie urlopu

Semestertillägg – dodatek urlopowy

Prawo pracy przewiduje tylko minimalne wynagrodzenia urlopowe, ale pracodawca może wyznaczyć dodatkowe świadczenia z tytułu urlopu. Prawo do urlopu wypracowuje się w czasie roku zarobkowego, czyli od 1 kwietnia do 31 marca. Ma to zapewnić prawo do płatnego urlopu pracownikom zatrudnionym na początku roku kalendarzowego. W ciągu roku przysługuje 25 dni płatnego urlopu. To pracodawca informuje pracownika, w jakim okresie może on wykorzystać swój urlop, który nie wlicza sobót, niedziel i świąt. Te zasady nie dotyczą osób pracujących regularnie w wyżej wymienionych okresach. Pracownik zatrudniony na okres trzech miesięcy nie ma prawa do urlopu, tylko do dodatku urlopowego. Dolicza się go do wynagrodzenia pod warunkiem, że jest on wyszczególniony w wynagrodzeniu. Jeśli czas pracy przekracza 60 godzin, to przy zatrudnieniu na maksymalnie trzy miesiące przysługuje prawo do urlopu. W takim wypadku dolicza się dodatek urlopowy do wynagrodzenia za urlop. Dodatek urlopowy wynosi 12% otrzymanych w ciągu roku zarobkowego dochodów. Pracodawca ma prawo wypłacać pensję podstawową podczas trwania urlopu, ale powinien wypłacić całość do końca roku urlopowego. Jeśli stosunek o pracę zostanie rozwiązany, a pracownik nie wykorzysta całego urlopu, przysługuje mu wypłata należności za urlop. 

Pamiętaj aby sprawdzić aktualne oferty pracy, być może czeka na Ciebie Twoja  wymarzona praca!